Weekje vakantie

Na vier weken stage te hebben gelopen in het ziekenhuis was het tijd voor één weekje vakantie zoals jullie misschien al gelezen hadden op mijn vorige blog. We zouden naar Mount Mulanje en Zomba plateau gaan maar de plannen zijn gewijzigd. Maar dat vertel ik jullie nog verder in dit blog.

We vertrokken op vrijdag richting Blantyre om daar een nacht te overnachten en dan verder te gaan naar Mount Mulanje. We kregen donderdag te horen dat er ook een busje van het ziekenhuis naar Blantyre zou gaan en dat wij mee konden rijden. Dit vonden wij allemaal fijn want dat busje is sneller in Blantyre dan de grote bus en hij vertrok ongeveer even laat als de bus. We stonden vrijdag te wachten op het busje en na één telefoontje te hebben gepleegd bleek dat het busje niet meer vertrok naar Blantyre omdat de ambulance al gegaan was. Dit was erg vervelend want de grote bus was ook al vertrokken. Na nog één telefoontje te hebben gepleegd bleek dat de grote bus nog op de markt stond (dat is denk ik 10 minuten lopen vanaf het ziekenhuis) en dus zijn we met al onze spullen (zware backpack) naar de markt gegaan. Gelukkig voor ons stond de grote bus inderdaad nog te wachten en zijn we alsnog met de bus naar Blantyre gegaan.
Wij hebben onze gedurende reis slechte karma, alles wat wij hard op zeggen en zelf alleen al denken komt uit. Wij zijn daarom ook bijgelovig geworden en kloppen voortaan ook alles af. Ook dit keer was het weer raak. Ik hoorde dat de bus een raar geluidje maakte en zei heel leuk : ‘Zou je dadelijk zien dat de bus ook nog kapot gaat’. En ja hoor, nog geen 5 minuten later ging de bus kapot en dat terwijl ik het nog heb afgeklopt. Gelukkig voor ons was de bus na ongeveer 5 minuten gemaakt en konden we onze reis voortzetten. Onderweg hebben we ook nog even vast gestaan in een klein riviertje maar dat was ook snel voorbij en zijn weer veilig aangekomen in Doogles.
We moesten ook onze visum verlengen voor 2 maanden omdat we in het begin maar 30 dagen hebben gekregen. Dit gingen we vrijdag ook doen omdat we toch redelijk vroeg aan kwamen in Blantyre. We hebben ingecheckt bij Doogles en zijn daarna meteen doorgegaan naar het vliegveld hier in Blantyre omdat je daar je visum kan verlengen. Eenmaal daar aangekomen kregen we te horen dat het daar niet kon maar wij wisten zeker dat het daar konden en toen zeiden ze dat ze de stempel niet hadden en moesten we naar het hoofdkantoor van immigratiedienst. Wij weer in de taxi gestapt en naar het hoofdkantoor gereden. Daar kregen we te horen dat ze de stempel wel hadden (gelukkig) maar dat wij hem niet voor 2 maanden konden krijgen dus kregen we hem voor nog 30 dagen. Dit betekend dat wij hem na 30 dagen weer moeten verlengen. Na één formulier te hebben ingevuld moesten we naar boven om het visum te betalen. Hier stonden wij ongeveer 2.5 uur in de rij en het leek gewoon alsof de rij niet kleiner werd. Steeds kwamen er weer bewakers voor die even iets moesten regelen. Dit was echt even verveeld maar na lang wachten en het systeem die uitgevallen was hadden we ons stempel en gingen we opgelucht weer terug naar Doogles.

Zaterdag was de dag dat wij mount Mulanje gingen beklimmen. Dat is de grootste berg van Malawi. Wij wilde de 3 daagse trip doen. Dat is dat je helemaal naar de top wandelt en onderweg overnacht je 2 nachten op de berg. Dit zou dan betekenen dat we maandag weer van de berg afkomen. Dit is allemaal onder begeleiding van een gids. Dit is toch iets anders gegaan dan gepland. We hebben maar 1 nacht overnacht op de berg en zijn 2 dagen bezig geweest met de beklimming en afdaling. We zijn zaterdag vertrokken om 11.15 en kwamen om 18.30 aan bij het eerste hutje genaamd CCAP hut. We begonnen met veel zin en goede moed aan onze beklimming. Ik moet wel echt zeggen dat het een hele lange en hele zware, echt een hele zware beklimming was en je echt in jezelf dacht van waarom doe ik dit? En waar ben ik aan begonnen? Toen we aankwamen in het hutje waren we allemaal heel erg blij en opgelucht dat we op de helft waren en even geen berg meer op moesten. We hebben eten gekookt en hebben besloten om de reis naar de top niet verder voor te zetten omdat er al meerdere blessures waren. Na een super heldere en mooie sterrenlucht zijn we het bed in gegaan en hebben geprobeerd te slapen. Het was echt een hele koude nacht en ben ook vaak wakker geworden. De volgende dag werden we wakker en zagen we voor het eerst in het licht waar we zaten. Dit keer zaten we boven de wolken en dat was mooi om te zien. Toen we alles weer hadden ingepakt en boterhammen hadden gesmeerd zijn we begonnen aan de afdaling. Dit vond ik persoonlijker fijner dan de beklimming omhoog. We zagen en voelde dat we bezig waren met de afdaling want we kwamen weer onder de wolken. Na een paar uur de berg hebben afgedaald kwamen we aan bij een super mooie waterval en hier hebben we een langere pauze genomen. Sommige van ons hebben daar gezwommen maar dit was voor mij toch net iets te koud. Het was wel echt even lekker om met je voeten in het water te zitten en even je voeten te ontlasten van het lopen. Na de waterval was het ongeveer nog 1 uur wandelen voordat we helemaal aan het einde van de berg waren. Hier was iedereen ontzettend blij mee want het waren echt 2 zware dagen. De berg was mooi en het uitzicht vanaf de berg was ook ontzettend mooi maar ik was blij dat we weer aan het begin van de berg waren. Het was een goed en leerzaam avontuur. We hebben allemaal veel overwonnen en hebben allemaal toch maar even die berg beklommen. Ben er eigenlijk toch best trots op en ben ook blij dat we het gedaan hebben.
Eenmaal onder aan de berg hebben we een wel verdiende pizza gegeten.

Na mount Mulanje wilde we door gaan naar Zomba plateau maar omdat er 2 mensen geblesseerd zijn hebben we gezegd dat we dat niet doen en doen we Zomba een andere keer. Gelukkig was iedereen het hier mee eens want iedereen was kapot van mount Mulanje. De dagen erna hebben we niet zo heel veel gedaan omdat iedereen last had van spierpijn en last van hun blessure. Wij Nederlanders beklimmen ook een keer een berg en dan de volgende dagen kan je niks meer. Haha.
Wel hebben we een safari gepland. We zijn naar Majete Wildlife reserve geweest. Dit is ongeveer ander half uur rijden vanaf Doogles. Dit hebben we nog redelijk vroeg in de ochtend gedaan omdat je dan meer kans hebt om de dieren te zien. Toen we aankwamen zag het er al echt heel mooi uit en in het begin liepen er al apen rond.
We werden opgehaald met een jeep en gingen toen opzoek naar de dieren. Het was gelukkig mooi weer, lekker zonnetje, en toen we in de jeep zaten waaide het ook nog lekker. Helemaal te vrede zaten we in de jeep dieren te spotten en volgens mij hebben wij geluk gehad want we hebben echt heel veel dieren gezien. Onder andere een buffel, heel veel antilopen, nijlpaarden, krokodillen, zebra’s, wilde zwijnen en natuurlijk niet te vergeten olifanten. Toen we rond reden in de jeep hoorde de tour-guide het geluid dat de olifanten aan het eten waren en zijn we extra om gereden om de olifanten te zien. Dit vond ik natuurlijk helemaal leuk. Wel beetje jammer dat je de auto niet uit mocht maar dat is ook te begrijpen omdat het wilde dieren zijn. Helemaal tevreden heb ik de safari afgesloten met veel foto’s van de olifanten en natuurlijk ook van de andere dieren. Wij hebben geluk gehad want wij hebben 3 dieren van de big five gezien en dat is natuurlijk helemaal leuk.

Ik ben deze week wel verbrand op mijn rug en schouders. Ik dacht eindelijk een beetje een bruiner kleurtje maar helaas is mijn rug al helemaal aan het vervellen en zitten er nu 2 roze vlekken.

Zaterdag vertrekken wij weer naar Muona, naar ons eigen huisje. Dit is ook wel weer even lekker want het is ook warmer in Muona. Hier hebben we deze week niet heel mooi weer gehad. Alleen toen we de berg gingen beklimmen en de safari gingen doen. Voor de rest was het een beetje koud en regenachtig. (we zijn nu het warme weer gewend wat er in Muona is haha).

Maandag begint onze stage weer en dit keer sta ik samen met Maartje 2 weken op de Maternity ward (bevallingen). Hier heb ik echt heel veel zin in en ben benieuwd wat we allemaal mee maken.

xlieffsss Tasha.